پلی مورفیسم ژن tgf-β۱ در موقعیت -۸۰۰ g/aو بیماری لوپوس اریتماتوزیس

مقدمه: بیماری لوپوس، یک بیماری خود ایمنی التهابی مزمن است که در اثر شکسته شدن تحمل سیستم ایمنی در فرد ایجاد می شود. ترانسفورم کننده فاکتور رشد b-1(tgf-β1)، یک سایتوکاین است که توسط سلول های مختلف ترشح می شود و دامنه عملکردی گسترده ای دارد. ژن این سایتوکاین روی کروموزوم شماره 19q13 قرار دارد. هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم ژن مذکور در موقعیت های -800 g/a و -509 c/t و ارتباط آن ها با بیماری لوپوس است. روش بررسی: در این مطالعه موردی- شاهدی، خون محیطی 150 بیمار مبتلا به بیماری لوپوس و 150 فرد سالم جهت استخراج dna به روش  saluting outمورد استفاده قرار گرفت و پلی مورفیسم ژن مذکور در موقعیت های -800 g/a و -509 c/t با روش pcr-rflp مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج حاصله از مطالعه با آزمون های مجذور کای(x2) و تعادل هاردی واینبرگ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد فراوانی ژنوتیپ aa و آلل a حاصل از پلی مورفیسم موقعیت-800g/a ؛ ژن tgf-β1 تفاوت معنی داری را در افراد مبتلا به بیماری لوپوس و گروه کنترل نشان می دهد. در صورتی که در موقعیت -509 c/t ، این تفاوت مشاهده نگردید. نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نمایانگر این موضوع می باشد که پلی مورفیسم ژن tgf-β1 در موقعیت -800g/aمنجر به مستعد شدن افراد جمعیت جنوب ایران به بیماری لوپوس می گردد